Eenzaamheid bij ouderen met autisme

Als je ouder wordt, vallen steeds meer mensen in je omgeving weg. Als je al een kleine sociale kring hebt, komt dit harder aan. Werk stopt, misschien verhuis je naar een andere, kleinere woning, je verliest contact met buren, er overlijden mensen in je netwerk of je verliest je partner. Mogelijk heb je op oudere leeftijd ook minder geld te besteden, waardoor je minder makkelijk kunt reizen of activiteiten kunt ondernemen, waardoor het weer lastiger is om contacten te onderhouden. Het kan handig zijn om je digitale vaardigheden up to date te houden of te ontwikkelen, want die kunnen belangrijk zijn voor het onderhouden van contacten.

Isolement

Het komt helaas vaak voor dat ouderen met autisme in een isolement leven. Contact maken is moeilijk en naarmate je ouder wordt en mensen om je heen wegvallen, wordt dit steeds moeilijker. Er bestaat een grote drempel voor deze ouderen: Hoe doe je dat, contact maken? Moet je dan mailen of bellen? En wat vertel je over jezelf? En aan wie? De eigen verwachtingen en persoonskenmerken spelen ook mee. Initiatief nemen en daarmee jezelf in de schijnwerpers zetten, is voor veel mensen met autisme extra moeilijk.

Meer contact, toch eenzaam

Het kan ook zijn dat ouderen met autisme juist meer tijd hebben voor een vereniging, vrijwilligerswerk of kerk. En zo meer of betere contacten krijgen. Maar ook met een groot sociaal netwerk kun je je nog eenzaam voelen. De vorm of kwaliteit van je netwerk is daarbij belangrijker dan de hoeveelheid mensen die je ziet.

De ergste eenzaamheid komt vaak door het ontbreken van mensen waarmee ouderen over autisme kunnen praten, die het accepteren en begrijpen. Door dit soort gesprekken kun je de betekenis en impact van autisme in je eigen leven uitdiepen. Verder kampen veel ouderen met onbegrip over hun diagnose, bij zowel hulpverleners als familie en in hun directe omgeving.

Tips om eenzaamheid te verminderen:

• Organiseer en informeer over sociale activiteiten speciaal voor ouderen met autisme – zoals inloopmiddagen en gespreksgroepen – om gelijkgestemde mensen te ontmoeten en steun te vinden.
• Stimuleer deelname aan buddyprojecten, bied begeleiding aan een maatje, wat kan helpen met een eerste stap naar sociaal contact en netwerkopbouw.
• Bied hulp bij het vinden van veilige, autismevriendelijke sociale initiatieven en lokale evenementen, zodat iemand zich minder geïsoleerd voelt. Kijk bijvoorbeeld bij de regionale activiteiten van de NVA.
• Werk samen met hulpverleners om ouderen te informeren over bestaande mogelijkheden en hen laagdrempelige toegang tot deze activiteiten te bieden.
• Creëer ruimte voor gesprekken over autisme. Geef ouderen de mogelijkheid om openlijk over hun diagnose te praten en begrip en herkenning te vinden in hun omgeving.