Overlijden en rouw

Voor mensen met autisme kan de dood van iemand die hen dierbaar is, overweldigend zijn. Gemaakte afspraken vervallen, activiteiten die samen werden gedaan kunnen niet meer. Alle zekerheid en veiligheid die de overleden persoon kon geven, zijn opeens weg. Het leven is ineens onvoorspelbaar. In het gezin en de familie vecht iedereen met zijn eigen emoties. Mensen met autisme zijn erg gevoelig voor deze emotionele stemmingen en raken erdoor besmet, maar kunnen er niet altijd uiting aan geven.

Rouwproces

Mensen met autisme hebben vaak moeite om met een verlies of een grote verandering om te gaan. En de dood van een dierbare is het ultieme voorbeeld van een onomkeerbare verandering in het leven. Het rouwproces kan dan ook anders verlopen dan bij mensen zonder autisme. Bijvoorbeeld door meer moeite te hebben het eigen gedrag en de eigen emoties te begrijpen.

Emoties

Het kan ook zijn dat het uiten van de eigen gevoelens rond rouw moeizaam gaat, en dat er voor de buitenwereld weinig emoties lijken te zijn. Wat niet wil zeggen dat die vanbinnen niet aanwezig zijn. Autistische mensen uiten hun emoties vaak op een andere manier dan neurotypische mensen. Dat is met een rouwproces niet anders. Sommige autistische mensen internaliseren rouw heel erg, trekken zich terug of storten zich obsessief op een speciale interesse. Ook kan voor sommigen het begrip van het concept van dood en verlies een uitdaging zijn, en hoe je je ‘hoort te gedragen’ als iemand sterft.

Meer lezen

Over het verlies van naasten en rouw zijn diverse blogs verschenen:

• Autisme en rouw: omgaan met de dood van een dierbare
• Autisme: rouwverwerking na overlijden