Blog van Annelies

Annelies is 22, heeft Asperger en studeert Japans in Duitsland. Voor de NVA schrijft ze over studeren met autisme in het buitenland. 

(Lectori salutem, dit gebruik ik altijd als ik naar iemand schrijf en ik weet niet wie de persoon is die het zal lezen. Letterlijke vertaling: ‘heil aan de lezer/de lezer gegroet.)

Allereerst zal ik mezelf kort voorstellen. Mijn naam is Annelies, ik ben 22 jaar en ik heb de diagnose syndroom van Asperger.

Als Nederlander studeer ik Japans in het Duits in Duitsland, in Heidelberg om precies te zijn. Als iemand mij vraagt hoe de stad is, zal ik 85% van de tijd vertellen dat het de warmste plek in Duitsland is en dat doe ik dan natuurlijk niet om een ‘praatje over het weer’ te hebben.

Dus hoe ben ik daar gekomen (retorische vraag)?Toen ik 14 was, had ik de wens om talen te studeren. Ik wilde zoveel mogelijk talen leren om zoveel mogelijk mensen te kunnen verstaan. Ik wist toen nog niet dat ik, ook al zou ik de taal verstaan, het merendeel van de mensen toch nooit echt goed zou begrijpen (mijn diagnose Asperger kwam pas op mijn 18e en ik had er nog geen benul van hoe moeilijk het zou worden om met mensen te communiceren). Mijn vader raadde mij aan om naar Heidelberg te gaan, want daar was een van de beste universiteiten om talen te studeren; Chinees stelde hij voor, uiteindelijk is dat toch Japans geworden. Dus vanaf mijn 14e had dat idee zich in mijn hoofd geplant en ik zou dus naar Heidelberg gaan al had ik de stad nog nooit gezien.  Scholen, reizen en jaren later heb ik mij aangemeld voor een Duitse taalcursus. Na twintig weken mocht ik de DSH (Deutsche Sprachprüfung für den Hochschulzugang) gaan maken. Eindresultaat DSH3 (C1 met een sterretje). Ik werd toegelaten bij de studie Japanologie en ik begon mijn studie.

Een nieuwe onbekende stad, gevuld met nieuwe onbekende mensen met al hun verschillende culturen. Ik moet alles gaan leren; de supermarkt, het openbaar vervoer, het universiteitsleven, het op mezelf wonen (koken, schoonmaken, gezond eten, slapen) en ik ben vrijwel helemaal alleen. In deze blog wil ik graag per onderwerp vertellen over mijn ‘studeren in het buitenland met autisme’. Hoe ik alles doe, tegen welke problemen ik aanloop en welke oplossingen ik daarvoor vind. Ik hoop op deze manier mensen te kunnen informeren en wellicht zelfs te kunnen motiveren of inspireren. Want ik vind dat mensen met autisme, die in het buitenland willen studeren of werken, genoeg steun en hulp moeten krijgen indien nodig, om dit te kunnen waarmaken.

Annelies van der Hout