Onlangs bereikte ons het bericht dat Mies Hoffmann-Keizer is overleden. Bij de oprichting van de Nederlandse Vereniging voor Autisme in 1978 was zij secretaris in het eerste bestuur. Daarnaast was zij van 1978 tot 1988 directeur van het landelijk bureau van de NVA. Mies Hoffmann was ook erelid van de NVA. Ze is 89 jaar geworden.

De geschiedenis van de NVA begint in een kleine kamer in Bussum. Samen met onder anderen Heleen van Rhede en Willem Momma (vader van Kees Momma) was Mies bestuurslid. Samen streden zij voor de erkenning van autisme door de overheid, resulterend in de beleidsnota ‘Autisme’. Dit geschiedde pas officieel in 1985, bij de financiering en instelling van autismeteams binnen de Regionale Instelling voor Ambulante Geestelijke Gezondheidszorg (RIAGG). Het was een lange en moeizame strijd.

Mies Hoffmann stond aan de wieg van de NVA. Tien jaar lang gaf Mies het uiterste van zichzelf aan de NVA, dat ze beschouwde als haar vijfde kind. Ze was de motor van het landelijk bureau. In 1988 vertrok ze met haar man Frans naar België. Daar werd ze onmiddellijk benaderd door Autism Europe in Brussel, waarvan ze secretaris werd. Die functie vervulde ze tot na het Internationale Autismecongres in Den Haag.

Wij zijn Mies Hoffmann zeer erkentelijk voor alles wat zij gedaan heeft en wensen haar naasten veel sterkte toe met het verlies.