Home 40 mensen, 40 verhalen Wessel Broekhuis

Wessel Broekhuis

Mooie projecten dankzij onze sponsoren

Wessel Broekhuis kreeg de diagnose syndroom van Asperger toen hij vier jaar was. Terwijl hij opgroeide, leerde hij, door begeleiding en ervaringen, leven met autisme. Over dit proces schreef hij in zijn tienerjaren het boek Alleen met mijn wereld – Hoe ik leerde leven met autisme (2010). Naar aanleiding hiervan gaf hij veel interviews en presentaties en sprak hij ook op het NVA Congres in 2010.

‘Als ik om me heen kijk, maar ook de verhalen van mijn moeder hoor (die vrijwilliger is bij het Autisme Info Centrum Amsterdam), merk ik dat ik als jongvolwassen persoon met autisme met een (universitaire) opleiding en een rijk sociaal leven, een uitzondering ben op de regel. Veel leeftijdsgenoten lopen vast in hun opleiding, hebben geen vrienden, laat staan een partner, zitten doelloos thuis. Ik denk dat dit momenteel een grote probleemgroep is, voor wie de hulpverlening tekort schiet – ook door het gebrek aan deskundigen/deskundigheid en de lange wachtrijen bij zorginstellingen.

Zelf heb ik ook mijn twijfels over het heden en de toekomst, bijvoorbeeld op het vlak van zelfstandigheid. Ik twijfel er echter niet aan dat er met hard werken veel te bereiken valt, zoals ik eerder ook gedaan heb. Door het boek dat ik schreef en de presentaties die ik gaf, heb ik autisme aanvaard als een wezenlijk deel van mij en sta ik er niet meer elke dag bij stil. Wat niet wegneemt dat ik nog regelmatig tegen autisme-gerelateerde problematiek aanloop. Inmiddels zie ik er echter ook de unieke en positieve kanten van in, zoals mijn uitzonderlijk goede geheugen, het plezier dat ik kan halen uit mijn ‘obsessies’ en mijn oprechte karakter en levensinstelling die door mijn vrienden vaak geprezen worden.

Ik hoop op meer begrip en inclusiviteit in het (hoger) onderwijs en op de werkvloer; dat mensen met autisme de kans krijgen zichzelf te blijven, maar tegelijkertijd hun potentieel kunnen ontplooien. Verder denk ik niet dat het reëel is om je af te vragen wat er moet gebeuren om Nederland autismevriendelijker te maken. Bewustwording is belangrijker. Ik hoop dat er meer mensen zoals ik, (jonge) ervaringsdeskundigen, opstaan. Er wordt al genoeg óver autisme gepraat, maar er worden nog niet genoeg verhalen vanuit autisme zelf verteld.’

Sluiten
Word nu lid!